Verven. Op de bouw bestaat ons leven de laatste tijd uit bijna niets anders. Ik doe het al een jaar en Wilfred heeft zich de kwast sinds kort nu ook eigen gemaakt. Sinds een paar weken zijn hij en zijn vader uitgetimmerd en dus heeft Wilfred ook tijd om te verven.
We hebben de taken verdeeld: Wilf latext voornamelijk, ik zit in de lak. En dat gaat goed. Zo goed, dat Wilfred na twee weken hard doorwerken in de kerstvakantie zelfs al helemaal is uitgelatext (mooi woord). Alle muren zijn van twee lagen latex voorzien en zien er superstrak uit.
Ook met het lakken gaat het vlot: na de meeste plinten en kozijnen te hebben gehad, ben ik nu aangeland bij de houten vloeren. Op de tweede etage heb ik de vloer al drie keer in de lak gezet; op de eerste etage ga ik morgen beginnen. Kniebeschermers om, schoenen uit, drie paar sokken aan (anders vriezen mijn tenen er zowat af) en lekker high worden maar van alle giftige dampen.
Geef ons nog een week of twee, dan kunnen we de kwasten definitief schoonmaken en opbergen. Weg emmers met rollers, weg terpentine, weg potten met verf. Klaar!
Wat weer niet wil zeggen dat we definitief en helemaal klaar zijn. We wachten nog op de komst van de trap, het keukenblad en gas, water en elektriciteit. Pas dan zijn we echt klaar.
Tot die tijd lopen we nog lekker met wallen en rode oogjes rond. Glunderende rode oogjes, dat wel.
1 opmerking:
Jemig, Jikke, je bent gewoon nog steeds bezig! Respect, respect, respect.
Ik vond jouw weblogadres weer in een diep-ondergesneeuwde mail en dacht: laat ik eens kijken hoe ze er nu wonen. Nooit had ik bedacht dat je zo lang aan het bouwen was. Ik kan me voorstellen dat je helemaal op bent.
Weet je wat: kom lekker even op adem in Rotterdam op 24 januari. Dan houden we weer een sloerieavond. Tijd en plaats hoor je nog.
Een reactie posten