Bouwmarkt

Ik kom graag in bouwmarkten. En ik ben niet de enige vrouw, las ik vorige week in de krant.

Dames schijnen de bouwmarkt te hebben ontdekt als shoppingparadijs. En daarom is de omzet van bouwmarkten de afgelopen jaren weer gestegen. Het zal ook wel aan andere dingen hebben gelegen, maar wij vrouwen schijnen de Praxis, Karwei en Gamma van de ondergang te hebben gered.

Dat hebben ze deels ook aan zichzelf te danken, want het assortiment bestaat niet alleen meer uit saaie wc-potten, gipsplaten, rioolbuizen en hamers. Een beetje zichzelf respecterende bouwmarkt heeft minstens een kwart van de zaak vol staan met knusse dingen, zoals kussens, kinderlaarsjes, tafelkleden, vuurkorfjes en lounchebanken.

En dat vinden vrouwen leuk, blijkbaar. Ik in elk geval wel, geef ik ruiterlijk toe. Ik vind het zelfs best gezellig. In die bouwmarkten. Okay, dat laatste is niet helemaal waar, maar als je ergens maar vaak genoeg komt, past je geest de werkelijkheid een beetje aan. In mijn favoriete bouwmarkt kom ik zelfs zo vaak, dat ik het personeel al bij de naam ken. Nog even, en ze nodigen me uit op hun verjaardag.

Omdat ik vrouw aan huis ben in de bouwmarkt, weet ik ook alles te liggen. Verf, mengmachine voor de verf. Latten. Schroeven. Lampjes. Zaag. En sinds kort weet ik ook waar de haakse slijpers liggen. Pardon? Juist, de haakse slijpers.

Dat zijn een soort kleine flex-jes. Kleine machientjes met een slijpschijf erop. Heel handig voor het doorsnijden van stalen bedrading in betonnen vloeren. Heel toevallig was dat precies hetgene wat er bij ons moest gebeuren. Aangezien we nog niet zo'n haakse slijper hadden, hebben we er één gekocht. Van het merk 'Skil'. Niet de duurste, maar ook niet de goedkoopste.

Feike, die ons gisteren hielp, mocht de Skil als eerste uitproberen. Een hele eer. Nadat hij twee of hoogstens drie dikke stalen draden had doorgeflext, hield de Skil ermee op. Gewoon, zoals ik het zeg. Hij deed niets meer. En het lag niet aan de stroom. Dat heb ik gecheckt. De Skil had er geen zin meer in.

Lullig natuurlijk, maar niet erg. Om twee redenen: overbuurman Jan had nog een haakse slijper die het wél deed (merk Bosch...). En ik heb nu een goed excuus om morgen weer naar de bouwmarkt te gaan. Met de Skil, en het bonnetje. Hoera. Kijken of er nog nieuwe kaarsjes zijn!