Stukadoor

De stukadoors zijn aan de slag. Alweer twee weken. Sindsdien ziet ons huis er behoorlijk anders uit. De muren en plafonds met schroefgaten en soms wat rafelige randjes zijn ineens verdwenen onder een laag strepen en stippen.

Dat ziet er eigenlijk wel grappig uit. En veel strakker. Dat laatste komt omdat de stukadoors (twee potige kerels; foto's volgen later!) ijzeren strips op alle hoeken aanbrengen. Daardoor worden de muren kaarsrecht. Nu zijn de muren eindelijk echt muren.

Het was nog een behoorlijk karwei om het huis stukadoor-klaar te krijgen. Zo moesten de radiatoren van de muren worden gehaald, en de vloeren in de wc's en de badkamer - waar sinds kort tegels lagen - moesten we afdekken met stukloper, net als de woonkamer.

Dat deden we met ducktape. Ik had bij de plaatselijke gereedschapswinkel een rol van 25 meter gehaald. Dat leek me wel genoeg. Niet dus, want al na 1 badkamer was de rol op. Ik ben toen maar overgeschakeld op de 100-meter variant. Daarvan gingen er nog minstens twee rollen in. De stukadoor die nu nog de vloer weet te beschadigen, krijgt van mij een kratje bier.

Maar we moesten meer doen: alle naden in huis dichtkitten. Dat doe je dus met kit; een wit, elastisch goedje dat uit een soort spuitbus komt. Al weken was Wilfred hiermee bezig. Dan zei hij na het avondeten bijvoorbeeld: 'ik ga even een uurtje kitten'. Maar al die uurtjes en liters kit bij elkaar waren nog niet genoeg om alle naden gevuld te krijgen. Vandaar dat hij en mijn oom Jimmy afgelopen woensdag een hele dag lang hebben gekit. Minstens zes bussen jaagden ze er doorheen. Pas toen konden we het huis officieel naaddicht (?) verklaren.

Wat er ook nog moest gebeuren voordat de stukadoors aan de slag konden, was het huis opruimen. Dat moeten we trouwens wel vaker, maar deze keer was het echt serieus. Alle kamers moesten schoon zijn, zodat de mannen bij de muren en plafonds kunnen.

Nu waren de meeste ruimtes gelukkig al redelijk troep-vrij, op drie kamers na. Die stonden propvol met tegelsnijders, boormachines, kettingzagen, surfplanken, rookkanalen, rolletjes lood, spijkers, autobanden, schroeven, sauna-onderdelen, houten platen, afzuigkappen en nog meer. Het kostte Wilfred, zijn vader en ik minstens anderhalve dag sjouwen om alles naar zolder, de vuilnisbak, of andere strategische plekken te verplaatsen. Daarna nog een paar uurtjes vegen en klaar was het huis.

Dachten we. Maar niet dus. Vorige week vertelden de stukadoors dat het wel heel handig zou zijn als we alle stalen flenzen - een stuk of 15 stevige jongens - nog snel even verven voordat het plafond straks gespackt wordt. Zucht. Zo is er altijd wel wat.

Maar ooit, ooit is het af!