Ik ben vaste klant bij de stort. Minstens een keer per maand kom ik er, met een volgeladen kar en auto. De vracht wisselt: in het begin van de bouw had ik de hele huisraad van het vakantiehuisje bij me, later volgden karren met hout, bakstenen, isolatiemateriaal en bouwpuin. Tegenwoordig zit ik vooral in het gips. Ik weet ook al precies in welke container ik het materiaal moet storten.
Voor sommige materialen moet je betalen. Daar kwamen we achter toen het eigenlijk al te laat was. Het was de allereerste keer dat we bij de stort kwamen. Een van de controleurs bekeek nauwgezet onze lading - betumen, gips, isolatiemateriaal - en schreef daarna 63 euro op het bonnetje. Sorry? Come again? Om te bewijzen dat hij echt gelijk had, gaf de man ons een briefje met alle tarieven voor de verschillende bouwmaterialen. En daar stond het. 63 euro voor een halve kub chemisch afval. Heel jammer.
Na betere bestudering van het beruchte briefje kwamen we erachter dat je veel geld kunt besparen door de verschillende bouwmaterialen gescheiden in te leveren. Sindsdien doen we dat dus. Maar dan nog blijft het elke keer weer afwachten wat je moet betalen. Want de ene keer berekent de controleur een volle kar als een halve kub, de andere keer als een kwart kub.
In die gevallen is het makkelijk dat je een vrouw bent. Die zien ze niet vaak op de stort. En zeker geen vrouwen in gele overall. En al helemaal geen vrouwen die ook nog de tijd nemen voor slap ouwehoeren. Natuurlijk doe ik dat in de eerste plaats om de prijs te drukken -wat me meestal ook lukt - maar inmiddels is een ritje naar de stort mede daardoor een leuk uitje geworden.
Durk - zoals de controleur van het eerste uur heet - vraagt hoe het met de bouw gaat, ik geef antwoord en vraag vervolgens of het erg druk is. Dat soort dingen. Het gaat nergens over, zeg maar. Veel zaterdagen verliepen volgens dat patroon, tot een zaterdag in april. Bij de ingang zag ik een bord waarop stond dat ik Dirk een zoen moest geven omdat hij met pensioen ging. Dat deed ik dus. Dirk had dat niet verwacht, want hij keek me erg verbaasd aan; zijn collega's vonden het schitterend. Ik vroeg hem naar zijn pensioenplannen en of hij het werk erg zou missen. Hij knikte van ja, en moest slikken. Ik had erg met hem te doen. Sindsdien heb ik Dirk nog één keer gezien op de stort - hij kon het niet laten.
De opvolger van Dirk is een aardige man, hoewel ik niet weet hoe hij heet. Met hem voer ik dezelfde soort gesprekken als met Dirk. Hij lacht best veel en matst me af en toe met de prijs. Ik kwam hem laatst tegen op een feest in ons dorp. Ik herkende hem eerst niet, maar toen zag ik het ineens: de man van de stort. We hebben wat gekletst en vrolijk geproost op de bouw, Friesland en de vuilnisdump.
Vandaag was ik er weer, met een kar vol gips. 'Mijn' controleur zat er ook. De prijzen waren iets omhoog gegaan in het nieuwe jaar, zei hij. En dat hij de volgende keer toch echt een halve in plaats van een kwart kub zou rekenen voor mijn bomvolle kar. Ik vond het allemaal prima, zwaaide vrolijk naar hem toen ik onder de slagboom door reed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten