Laatste klusdag

Proosten. Dat deden we vrijdagmiddag. We proostten op de laatste klusdag van pa Joustra. Sinds 9 december 2005 kwam hij ons (bijna) elke zaterdag en tijdens vakanties helpen met bouwen.

Hij was zowel onze timmerman als onze projectleider. Hij maakte de planning, vertelde ons wat we wanneer moesten doen, wat we moesten inslaan. Hij maakte het ontwerp van ons huis, bedacht oplossingen voor bouwkundige problemen. Wat deed hij eigenlijk niet?

Afhaken, dat deed hij niet. Henk zei nooit af, sloeg nooit een zaterdag over. Ook niet als hij een kater, zere arm, griep, rugpijn of geen zin had. Als er iemand een doorzetter is...

Het leukste onderdeel van de klusdag met Henk was als de vier in de klok zat. Om vier uur stopten we accuut met klussen en gingen we naar de plaatselijke kroeg. Om daar een uur lang bier te drinken. Westmalle, Us Heit of iets lekkers van de tap. Soms namen we er een gehaktbal of bakje nootjes bij.

Tijdens dit uurtje evalueerden we, blikten we vooruit, zeiden we hoe mooi het werd of hoeveel we nog moesten doen. Kroegpraat, kortom.

Afgelopen vrijdag (soms wisselden we de zaterdag in voor een vrijdag) was Henk's laatste klusdag. Nog wat kleine zaken stonden er die dag op het programma, zoals de entree van mooie hardhouten vlonders voorzien, een kattenluikje in de deur van de berging maken, plintjes bevestigen, een bokje maken voor het houthakken. Maar daarna hield het lijstje met bouwkundige activiteiten op, was al het timmerwerk klaar. En daarmee was ook Henk Joustra klaar.

Voor het laatst gingen we na een dag klussen de kroeg in (let op: we gingen niet voor het laatst de kroeg in, maar wel na een dag klussen). Heel anders dan anders ging het er niet aan toe. We lulden over de gebruikelijke zaken. Zeiden weer hoe mooi het allemaal was geworden, hoe zwaar het was geweest. Ook de toekomstplannen ontbraken niet: hoe het schuurtje eruit moest zien, hoe we de tuin zouden inrichten.

Om vijf uur stapte Henk zoals gebruikelijk in de auto en betaalden wij de rekening. Nog een paar keer handen schudden, zoenen, elkaar op de schouder slaan. Afspraken maken voor een etentje om het nog eens officieel te vieren.

Raar is het. Ik ben blij dat we zijn uitgetimmerd. Maar ben minder blij dat het zaterdagse bieruutje voorbij is. Het was tenslotte een goede traditie.

We verzinnen wel weer een nieuwe!