Bezem

Ik heb de bezem herontdekt. Dat komt zo. Sinds we bouwen, produceren we enorm veel troep. Okay, we zijn misschien geen Shell of McDonalds, maar voor een particulier vind ik het toch een indrukwekkende hoeveelheid.

Zo ben ik de afgelopen anderhalf jaar al minstens vijftig keer naar de stort gereden. Karren vol gips, metalen profielen en puin heb ik er geleegd, soms zelfs hele muren. Ook liet ik er meters plastic achter. Alleen al met het plastic dat om de 125 pakken rockwool zat, kon je gemakkelijk een legertent bouwen.

Hout. Ook zoiets. Minstens een kwart van de tuin ligt vol met allerlei soorten en maten. Van stukken dakgootomtimmering, mdf en multiplex tot blokjes hardhout, grenen latten en grauw geworden pallets. Leuk voor de open haard, straks.

Maar het beste zijn we in het produceren van klein grut-afval, zoals zaagsel, plastic buisjes, restjes isolatiemateriaal, kapotte schroeven, stukjes gips en stof. Vooral heel veel stof. Wilfred hoeft maar te zagen in een gipsplaat of stuk hout, en de vloer ligt er weer vol mee. Ook de installateurs - die sinds januari bezig zijn met het aanleggen van elektra, gas en water - zijn keien in het maken van rotzooi.

Vandaar dus dat we regelmatig moeten opruimen. Dat gebeurt op de ouderwetse manier: met de bezem en daarna veger en blik. Geen stofzuigers; die kunnen dat grove stof helemaal niet aan. Houden er na een maand al mee op als ze daaraan beginnen.

Ik zuig tegenwoordig dus niet meer, maar ik veeg. En dat is reuze leuk, want heel ontspannend. Terwijl ik heen en weer bezem, kan ik heel goed nadenken. Over werk, afspraken, relaties, de katten, het leven. Dat is heel handig, want al vegend ruim ik behalve het huis, ook mijn geest op.

Of ik krijg de meest briljante ingevingen. Ineens weet ik welke kleur we op de muur moeten doen, waar die reportage over moet gaan, of wat ik voor mijn nichtje zal naaien. Soms kom ik al bezemend zelfs in een soort trance, waarbij ik niets meer hoor, volledig op ga in ons grote, stoffige huis.

Lang leve de bezem dus. Ook al moet ik bekennen dat ik later, als we zijn uitgebouwd en daadwerkelijk in dit huis wonen, waarschijnlijk toch weer naar de stofzuiger zal grijpen. Lekker snel, lekker makkelijk. Maar tot die tijd blijf ik de bezem trouw.