Vandaag gaan we voor het eerst klussen in ons nieuwe huis. Van pure opwinding ben ik al om half zeven wakker. Enthousiast smeer ik broodjes, zet thermoskannen vol thee en koffie en zoek een setje kluskleren uit. Overjarig model spijkerbroek, thermolaagjes, windstopper, bergschoenen. Ik zie eruit alsof ik op survivaltocht ga.
Om acht uur zijn we bij het huis dat sinds gisteren echt van ons is. Het is nog donker als we in de boerderij een fles champagne open maken. Vrolijk beginnen we daarna aan onze klus: het leeghalen van het naast de boerderij gelegen 'zomerhuisje'. Dit voormalige stookhok wordt de komende jaren ons tijdelijke onderkomen. Maar voordat het enigszins bewoonbaar is, moet er enorm veel gebeuren. Zoals opruimen en schoonmaken. De woning is namelijk nogal smerig.
De vorige eigenaar heeft zijn complete huisraad laten staan, van bank en tv tot kledingkast en pannenset. En die zien er allemaal nogal ranzig uit. In de koelkast staan potjes ketjap en pindakaas te stinken, pannen plakken en kleven, in de asbakken liggen oude peuken, overal lopen pissenbedden en de klerenkast ruikt muf. De muren zijn bruin en zwart uitgeslagen van de schimmel en de wc is in tijden niet meer doorgetrokken. We halen daarom eerst het hele huis leeg. Vier karren vol huisraad brengen we naar de stort.
Daarna begint het grote slopen. Een typisch mannenklusje, vind ik. Maar bij gebrek aan personeel moet ik het nu zelf wel doen. Voorzichtig sla ik met de loodzware hamer tegen een houten stellage die kapot moet. Het ding geeft geen krimp. Ik sla harder. Weer niets. Blijkbaar moet het nog harder. Ik gooi de hamer in mijn nek en haal uit met grof geweld. Het helpt, want de eerste plank breekt door midden! Beuken moet ik dus, knallen, stoten, helemaal los. En dat doe ik, net zolang tot de stellage volledig aan diggelen ligt. Zwetend kijk ik tevreden naar de ravage die ik heb gecreëerd. Wat nou mannenwerk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten